woensdag 7 september 2011

Reisperikelen

Voor de jaarlijkse IASL conferentie (www.iasl-online.org) was ik van 6-10 augustus in Kingston, Jamaica en van 10-19 augustus voor IFLA (www.ifla.org) In San Juan, Puerto Rico. Daarvoor moest ik telkens via Miami (USA) reizen.

De 'Wet van Murphy' was weer eens actief tijdens mijn reis van Kingston naar San Juan via Miami. Aangekomen in Miami stond de hal voor de paspoortcontrole compleet vol, zodat er rijen in de gangen stonden. Na 1,5 uur en een half uur voor boarding time stonden er nog zo’n 25 mensen voor me. Dus maar brutaal naar voren en vragen of ik voor mocht gaan. Mocht niet van de heren, maar wel van de vrouw in het gezelschap. Vervolgens werd de ambtenaar afgelost en zijn opvolger kon niet inloggen op de computer ….. na 10 minuten gevraagd of ik in de rij naast me mocht voordringen. Meneer had aarzelingen, van mevrouw mocht het. De procedure ging gelukkig heel snel. Hollen en je koffer vinden. Tegen die tijd zijn dat natuurlijk grote stapels bagage. Dan hollen naar het afgiftepunt en dan hoor je dat de vlucht gecanceld is en moet je naar de ‘rebooking office’. Daar stond op het oog een rij van zo’n honderd meter, waarin heel weinig schot zat. Na verloop eens om de hoek kijken om te kunnen zien hoe lang het nog zou duren als je die hoek om was …… nog eens een veel langere slingerrij … Enfin na drie uur was ik aan de beurt. Het laatste halfuur heb ik zittend op mijn bagagekarretje doorgebracht: ik kon niet meer op mijn benen staan. Er werd me een vlucht voor de volgende dag gegeven om 07:20 en een boeking voor een hotel, wat ik zelf moest betalen.  Er zou een shuttle bus zijn en dan 20 minuten naar het hotel. Na een half uur had ik veel shuttle bussen al voor de zoveelste keer voorbij zien komen, maar niet die naar mijn hotel. Dat terwijl ik voor de ingang van een hotel stond te wachten. Dus me omgekeerd en ingeboekt in het hotel. De volgende ochtend was ik na het opstaan binnen een half uur gewassen (niet geschoren, want dat zat in mijn koffer) door alle controles heen…. Dus een goede beslissing. Maar Murphy was nog niet helemaal met me klaar, want in San Juan was mijn koffer er niet. Ik had die dag op een offsite meeting van Unesco en IFLA moeten zijn, maar kon gelukkig het middagdeel dat ik moest coördineren nog meemaken.  ’s Avonds in het hotel bleek mijn koffer er ook te zijn en we waren blij elkaar weer te zien.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten