Herinneringen.

Maandag wasdag, dinsdagmiddag de kapper dicht, woensdagmiddag de groenteman …. in Amsterdam althans …. als ik het mij goed herinner. Nu scheelt het niet veel of AH is bijna 24 uur per dag open.

Zondagavond werd een grote teil met wasgoed op het gasfornuis gezet, verhit en dan kon het de hele nacht weken. Ik herinner me goed het wasbord waarop mijn moeder vervolgens op maandag een en ander verwerkte. Ik heb geen idee wanneer de eerste wasmachine bij ons thuis zijn intrede deed. Wel weet ik nog de komst van de tv, met alle gevolgen van dien. Woensdag- en zaterdagmiddag het huis vol met kinderen die na afloop een snoepje kregen en de ‘tribune’ die opgebouwd werd voor een voetbalwedstrijd. Zij kregen geen snoepje na afloop, maar hadden intussen iets anders gekregen.

Een paar jaar geleden las ik een studie waaruit zou blijken dat ondanks de intrede van allerlei apparaten, de hoeveelheid tijd die huisvrouwen aan het ‘huishouden’ besteden nauwelijks is gewijzigd, ondanks Dyson en voorgangers (http://www.dyson.nl/).

Na terugkomst in Jacumã werden we 5 dagen verrast met storm en enorme regenbuien. Een beetje teveel van het goede, zelfs voor de tuin. Het zwembad stroomde over. Zeker een meter breed werd de duinenrij meegenomen naar de zee. Veel van de ‘baraca’s’ aan het strand hadden forse schade: terrassen onderuitgehaald etc. De schade aan het eigen huis beperkt zich gelukkig tot een drijfnatte muur aan de windzijde. Die wordt nu in een snel tempo weer droog.

Ik las intussen (voor de 2^e keer) Henning Mankell’s Midzomermoord. Het speelt zich grotendeels in augustus af in Ystad, Zweden ( we zijn er geweest en hebben er rondgelopen). Hij herhaald vele malen dat het zo warm is: ’s avonds zelfs 19 graden. Hier is het ondanks de dagenlange regen niet onder de 22 graden geweest. Maar ik liep wel met een lange broek, hemd, trui en sokken rond.

Mankell hield tijdens IFLA 2010 de keynote speech. Een heel goed verhaal en een zeer aimabele man.

Tijdens het verblijf in Europa is Uma overleden. Zij was de middelste van de drie puppy’s. Neta besteedt nog steeds veel aandacht aan haar grut: opletten of er geen problemen zijn en met ze spelen. Zo zijn ze gisteren met hun drieën zeker een uur bezig geweest om ieder aan een kant van een plastic zak te trekken, die ze ergens gevonden hadden.

Op de foto is Madame Nora, de oudste. Poepie (zoals ik haar voor het gemak maar noem) is kennelijk weer ergens aan het spelen. Zij liggen graag onder banken, bedden enz. Gezien hun hoogte niet zo verwonderlijk.

Tijdens IFLA in Lyon (http://conference.ifla.org/ifla80/) kwam ik Christina Tovete weer tegen. Na jaren van goede samenwerking had ik haar weer een hele tijd niet meer ‘gezien’. Als je dan vervolgens afscheid neemt, bekruipt toch de gedachte dat dit, gezien de leeftijd,het misschien de laatste keer is dat je elkaar treft.

Ongeduldig, als ik ben, kan ik maar moeilijk wennen aan de trage ‘upload’ en ‘download’ snelheden. Maar als het waar is dat je ‘geest’ je in een paardrijtempo achter na komt, heb ik nog wat te verwachten. Het ‘uploaden’ van deze drie plaatjes duurde 45 minuten…….

Ik zou verder graag verlost willen worden van al die berichten dat ik een prijs gewonnen heb of waarin gevraagd word deel te nemen aan een uiterst lucratieve activiteit. Maar dat zal wel blijven zoals Cicero, die geacht wordt iedere toespraak te hebben beëindigd met 'en voorts ben ik van mening dat Carthago verwoest moet worden'.