vakantie

Onze vakantiereis is begonnen. Ari en ik hadden een voorspoedige reis via Recife, Sao Paulo, Johannesburg naar Windhoek. Mary rn Gerda hadden een wat minder voorspoedige reis. Vertraagd vanaf Schiphol naar Frankfurt, te laat voor de verbinding naar Johannesburg, maar gelukkig 2 uur later toch weg. We zouden samen van Johannesburg naar Windhoek reizen, maar daar waren ze dus te laat voor. Gelukkig konden ze vrij snel doorreizen naar Windhoek, waar hun bagage niet meegekomen was ..... die kwam 5 uur later ..... dus alles bij elkaar zijn we klaar om vandaag de 4X4 Jeep op te halen en echt te beginnen.

Murphy

Murphy sloeg weer eens toe. Na Recife – São Paulo (3 uur), São Paulo – Johannesburg (8,5 uur), Johannesburg – Accra (5,5 uur) plus de wachttijden kwam ik veilig aan in Accra. Ik moest op het vliegveld een visum aanvragen, dus in de rij met mijn ingevulde papieren en de uitnodiging van de congresorganisatie.  Toen ik aan de beurt was, moest ik nog een ander formulier invullen en bleek dat ik alleen met US$ kon betalen (US$ 150). Ik werd naar de hal gestuurd, dus langs de paspoortcontrole, maar dat was geen probleem, en in de rij voor het geldwisselkantoor. Toen weer terug en bleek gelukkig alles in orde te zijn. Ik zou voor transport gezorgd worden. Dus toen ik de hal een mevrouw met een bord Mr. Albert en nog twee namen zag staan, was ik blij. Even later bleek echter dat er toch op iemand werd gewacht. Ik had een hotelnaam opgekregen. Er zaten meerdere mensen met de naam van een hotel, maar niet de mijne. Dus vragen Er zat iemand met een bordje AUB WMF van een ander hotel  met een paar namen eronder Hij vertelde me dat de hotelbus naar de mijne wel zou komen. Er stonden enkele mensen te wachten, met elkaar pratend. Na 10 minuten gingen ze aan de man die ik ook aangesproken had vragen op hoeveel mensen ze nog moesten wachten. Draait hij het bordje om en op de achterkant stonden nog een paar namen ..... en daar stond mijn naam ook. Het was toeval dat ik het zag . Ik was de laatste waarop ze wachtten. Ik werd bij het hotel afgezet dat ik vernomen had ..... het inchecken van de rij mensen (inmiddels tegen 1 uur ’s nachts) duurder uren ... en toen ik eindelijk aan de beurt was stond ik niet in het systeem ...... na lang gedoe belde ze met de congresorganisatie (om middernacht!)  en bleek dat ik ook naar het andere hotel had gemoeten. Gelukkig was het dichtbij …….Toen onder de douche en snel het  bed in.

Nieuwe dingen

Gisteravond is het nieuwe 'koppel' gekomen dat voor ons gaat 'zorgen'. Zij, een grote struise vrouw, hij een maatje kleiner. Ik denk det het goed kan klikken. Over een uurtje ga ik via Recife, São Paulo, Johannesburg naar Accra (Ghana) als panellid tijdens de 5th Worl Electronic Media Forum. http://www.aub-uar.org/eng/index.php?option=com_content&view=article&id=30:wemf-5 . Een lange reis ... Dan weer snel terug naar Jacumã om 2 dagen later 'met vakantie te gaan', terug naar Afrika. Mary, Gerda, Ari en ik gaan dan bijna een maand rondreizen in Namibië, Botswana en via Zuid- Afrika weer terug. http://www.namibieonline.nl/4x4-namibie-botswana-zuid-afrika.htm Laurens en ik waren daar 10 jaar geleden een maand en ik wilde het graag nog een keer zien.

Communicatie

Lang geleden was de grootste angst van mijn moeder dat wij (Mary en ik) zouden emigreren. In die tijd, jaren vijftig, betekende dat over het algemeen ‘elkaar nooit meer zien’. Ooit http://nl.wikipedia.org/wiki/Sterren_Stralen_Overal gezien? Een fantastische scene waarin opgemeten wordt of het dressoir in de woning van de vertrekkenden past. Later gingen mijn ouders zelf met het vliegtuig op vakantie naar o.a. Curaçao …en zelfs in een onderzeeër ...

Nu vliegen we ons ‘suf’ ( maandag even op en naar naar Accra) en hebben via internet 24/7 de mogelijkheid met elkaar te communiceren. Met daarbij ook de verwachting dat er snel wordt gereageerd op je berichten. En een overvloed van berichten op de ‘social’ en ‘professional’ wedsites zoals Linkedin, Facebook enz. Een collega van mij stuurt minimaal 6 berichten per dag in 2 versies … dus dan is je scherm weer vol. En dan weet ik dat hij uit het raam heeft gekeken van zijn hotel cq bezig is aan het schrijven van een rapport. Dus absoluut oninteressant en een verspilling van energie.

Mijn ‘grote’ notebook heeft zichzelf, na drie crashes, in een ‘loop’ gezet waarin hij alleen maar probeert de fabriekssituatie weer te herstellen. Dat schiet dus niet op.

Dus nu verder via mijn ‘netbook’ … dat, met een veel kleiner geheugen gecombineerd met de niet al te grote internetsnelheid, af en toe tot handenwringen leidt. Ik probeer soms via diverse mogelijkheden tv-uitzendingen te zien. Maar dat betekent meestal 10 seconden downloaden 2 seconden beeld en geluid en weer 10 seconden enz …. Dus dan stop ik er maar weer mee.

Ook Skype weer geïnstalleerd en vandaag met Mary en Tineke gebeld. Dat gaat heel goed en het is leuk af en toe die vertrouwde stem te horen. Maar ik ben altijd een ‘slechte’ telefoneerder’ geweest. Zo kort mogelijk en nadat ik ‘opgehangen’ had bedacht ik altijd  …. Oh ja dat nog ….. Vandaar dat ik zo in mijn nopjes ben met e-mail en chat.

Ari gaat daar iets anders mee om. Per dag praat hij minimaal een uur met moeder, broer enz.

Nog steeds geen bericht van het Braziliaans consulaat over mijn visumaanvraag. Het knaagt toch behoorlijk.

Morgen komt er een nieuw 'koppel' om het huishouden te reguleren. Ik moest er in het begin hier heel erg aan wennen dat er 'personeel' rond liep. De periodes van hun vakanties waren ook heel plezierig, maar na 2 weken vind ik het schoonmaken van het huis enz wel weer voldoende .....

Feestdagen vervolg

Tineke melde me: 'Als goed katholiek zal ik je melden dat 1 november Allerheiligen heet en 2 november Allerzielen. Dodenherdenking voor al die het afgelopen "kerkelijk jaar" gestorven zijn'

Feestdagen

Vandaag 2 november 2011 is het Allerheiligen in Brazilië (http://nl.wikipedia.org/wiki/Allerheiligen vermeldt echter dat het 1 november moet zijn.) Een nationale feestdag zoals er hier heel veel zijn. Maar ook ‘speciale’ feestdagen zoals ‘De dag van de ambtenaar’, ‘De dag van de producent’. ‘De dag van de consument’.

Mary vertelde me eens dat als zij in reïncarnatie geloofd, zij ‘terug komt’ als een joodse, islamitische katholiek.   Als ze dan in Brazilië gaat wonen hoeft ze af en toe een dag te werken.

Overigens: de staking van het bankpersoneel is over. Alleen is nu de ATM in Jacumã weer stuk en moesten we weer naar João Pessoa om geld op te nemen.

Perikelen

Personeel:
Het is helaas niet altijd rozengeur en maneschijn.  Toen duidelijk werd dat het vorige ‘koppel’ (Janaina en Adeilton) het werkverband wilden beëindigen, had Ari voor opvolgers gezorgd. Tussen haakjes: een ‘probleem’ voor hem was was dat hij geen minuutvan zijn dochter gescheiden wilde zijn … nu werkt hij in João Pessoa (en dan echt de hele dag) en ziet haar één keer in de 14 dagen.

Enfin nu Maceo (33 jaar) en zijn vrouw Valmeida (23jaar).  Een heel verschil. Zij, heel timide en durft je nauwelijks aan te kijken, hij, lui en vooral afwezig, terwijl dat eigenlijk de belangrijkste taak is.

Want heel veel ‘werk’ is er eigenlijk niet: het huis schoon houden, de was doen, de tuin op orde houden en het zwembad. Valmeida verzorgt het ontbijten de lunch en doet de afwas, het avondeten doen we zelf. Bij elkaar,dagelijks, voor ieder ongeveer 2 a 3 uur per dag.

Helaas werden de verwachtingen niet bewaarheid. Maceo reed in de eerste week ondanks een strikt verbod, na de auto gewassen te hebben, toch de auto de garage in ... veel te hard en ontwrichte het muurtje .... Daarna nog wat incidenten en problemen in hun relatie. Afgelopen week barste de bom: slaande ruzie tussen beiden en hij schelden naar ons.

Hij is naar zijn (pleeg)ouders in João Pessoa en zij naar haar zuster hier in Jacumã en komt alleen overdag werken ....

Over 3 weken gaan we met vijn vieren (Ari, Mary, Gerda en ik) een maand naar Namibië, Botswana en Zuid-Afrika ... dus moeten we een oplossing zien te vinden voor het verzorgen van de honden .... http://www.namibieonline.nl/4x4-namibie-botswana-zuid-afrika.htm

Computer:
Mijn ‘grote’ Asus gaf aan geen ‘boutable disk’ meer te vinden. Ik kon hem nog wel in de ‘Safe Mode’ opstarten, maar dan deden een aantal funties het niet. Na veel vergeefse pogingen om met de ‘recovery  schijfjes’ de fabrieksconfiguratie terug te zetten, vroeg de computer vanmorgen plotseling om schijf 2 ...... daarna is hij eindeloos bezig geweest ... en zo waar: het werkt weer. Maar voor hoe lang?

Bureastoel:
De luchtveer van mijn bureastoel werkt niet meer ... dus ik zit bijna op de grond
Gelukkig zijn de honden nog steeds de hele dag door een grote bron van vermaak. Of ze liggen als de Griekse flokatie plat op de vloer, of te rennen achter elkaar aan rondjes in en om het huis ..... en nog steeds bijten op het 'piepspeelgoed'