Murphy
Murphy sloeg weer eens toe. Na Recife – São Paulo (3 uur), São Paulo – Johannesburg (8,5 uur), Johannesburg – Accra (5,5 uur) plus de wachttijden kwam ik veilig aan in Accra. Ik moest op het vliegveld een visum aanvragen, dus in de rij met mijn ingevulde papieren en de uitnodiging van de congresorganisatie. Toen ik aan de beurt was, moest ik nog een ander formulier invullen en bleek dat ik alleen met US$ kon betalen (US$ 150). Ik werd naar de hal gestuurd, dus langs de paspoortcontrole, maar dat was geen probleem, en in de rij voor het geldwisselkantoor. Toen weer terug en bleek gelukkig alles in orde te zijn. Ik zou voor transport gezorgd worden. Dus toen ik de hal een mevrouw met een bord Mr. Albert en nog twee namen zag staan, was ik blij. Even later bleek echter dat er toch op iemand werd gewacht. Ik had een hotelnaam opgekregen. Er zaten meerdere mensen met de naam van een hotel, maar niet de mijne. Dus vragen Er zat iemand met een bordje AUB WMF van een ander hotel met een paar namen eronder Hij vertelde me dat de hotelbus naar de mijne wel zou komen. Er stonden enkele mensen te wachten, met elkaar pratend. Na 10 minuten gingen ze aan de man die ik ook aangesproken had vragen op hoeveel mensen ze nog moesten wachten. Draait hij het bordje om en op de achterkant stonden nog een paar namen ..... en daar stond mijn naam ook. Het was toeval dat ik het zag . Ik was de laatste waarop ze wachtten. Ik werd bij het hotel afgezet dat ik vernomen had ..... het inchecken van de rij mensen (inmiddels tegen 1 uur ’s nachts) duurder uren ... en toen ik eindelijk aan de beurt was stond ik niet in het systeem ...... na lang gedoe belde ze met de congresorganisatie (om middernacht!) en bleek dat ik ook naar het andere hotel had gemoeten. Gelukkig was het dichtbij …….Toen onder de douche en snel het bed in.
Murphy sloeg weer eens toe. Na Recife – São Paulo (3 uur), São Paulo – Johannesburg (8,5 uur), Johannesburg – Accra (5,5 uur) plus de wachttijden kwam ik veilig aan in Accra. Ik moest op het vliegveld een visum aanvragen, dus in de rij met mijn ingevulde papieren en de uitnodiging van de congresorganisatie. Toen ik aan de beurt was, moest ik nog een ander formulier invullen en bleek dat ik alleen met US$ kon betalen (US$ 150). Ik werd naar de hal gestuurd, dus langs de paspoortcontrole, maar dat was geen probleem, en in de rij voor het geldwisselkantoor. Toen weer terug en bleek gelukkig alles in orde te zijn. Ik zou voor transport gezorgd worden. Dus toen ik de hal een mevrouw met een bord Mr. Albert en nog twee namen zag staan, was ik blij. Even later bleek echter dat er toch op iemand werd gewacht. Ik had een hotelnaam opgekregen. Er zaten meerdere mensen met de naam van een hotel, maar niet de mijne. Dus vragen Er zat iemand met een bordje AUB WMF van een ander hotel met een paar namen eronder Hij vertelde me dat de hotelbus naar de mijne wel zou komen. Er stonden enkele mensen te wachten, met elkaar pratend. Na 10 minuten gingen ze aan de man die ik ook aangesproken had vragen op hoeveel mensen ze nog moesten wachten. Draait hij het bordje om en op de achterkant stonden nog een paar namen ..... en daar stond mijn naam ook. Het was toeval dat ik het zag . Ik was de laatste waarop ze wachtten. Ik werd bij het hotel afgezet dat ik vernomen had ..... het inchecken van de rij mensen (inmiddels tegen 1 uur ’s nachts) duurder uren ... en toen ik eindelijk aan de beurt was stond ik niet in het systeem ...... na lang gedoe belde ze met de congresorganisatie (om middernacht!) en bleek dat ik ook naar het andere hotel had gemoeten. Gelukkig was het dichtbij …….Toen onder de douche en snel het bed in. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten