Ik had het hieronder staande bericht wel geschreven, maar
niet ‘gepubliceerd’. Daarom alsnog.
Oktober was niet alleen de maand waarin Mary in Jacumã was,
maar ook het ECIL congres van 22-25 oktober in Istanbul (http://ecil2013.ilconf.org/). Daar is
jaren aan gewerkt.
Mary en ik reisden samen tot Lissabon en we konden een
upgrade naar de Businessclass krijgen. Die zat half vol. Voor Mary was het de
eerste keer op een intercontinentale vlucht. Toen ik op de knop ‘bed stand’
drukte en de stoel uit zichzelf de bijna horizontale stand innam, leverde dat
de nodige hilariteit op. Met alles erop en eraan, noemde ze het traject een ‘feestje’.
De enkele keer dat het me lukt om zo te reizen, ervaar ik het ook zo.
ECIL was een groot succes. Ik presenteerde een ‘invited
paper’ en het was leuk om te praten met Paul Zurkowski die in 1974 de term ‘information
literacy’ introduceerde. Hierdoor is hij denk ik de meest geciteerde persoon in
het vakgebied. Ik moest indertijd naar Londen reizen om het artikel te kunnen
lezen. We hadden een leuk gesprek, dat hij later in later in een interview als
een van de hoogtepunten van de conferentie noemde. Nu ik toch naast mijn
schoenen loop: in het voorjaar gaf ik een gastcollege in mijn oude lsg van de
UvA. Door de studenten is het aangegeven als een van de highlights van de
module ……
Voor de laatste dag van de conferentie waren diverse ’tours’
georganiseerd. Om niet zelf alles te hoeven uit te zoeken, maar voor dagtour
ingeschreven. Ik was mijn wekker en gsm vergeten
…. En werd om 8:00 wakker en de vertrektijd was 8:30. Dus na enige aarzeling
toch het bed uit en hollend naar de verzamelplaats waar ik (zonder scheren en ontbijt)
om 8:25 hijgen aankwam. Om vervolgens tot 9:00 te moeten wachten op enkele
laatkomers, die ongegeneerd aankwamen.
Ik heb het niet zo op die groepen, maar het scheelde bij de
kassa’s bij het Tokapi paleis, Aya Sofia, Blauwe Moskee, Tapijtenverkoper en de
Grand Bazaar ….. Maar overal dikke drommen mensen, waar ik dan gelukkig meestal
overheen kan kijken. Het is me voor het eerst gelukt om mijn ‘groep’ kwijt te
raken. We moesten op een bepaald tijdstip ergens zijn, ik was 5 minuten te laat
en zag de gids niet en geen enkel bekend gezicht. Naar de plaats waar we uit de
bus waren gestapt …. Ook geen bekenden. Toch nog een keer naar de andere plek ….
Weer terug bedacht ik om naar de volgende ‘bezienswaardigheid’ te gaan. Maar na
5 minuten toch maar weer terug en ja hoor, plotseling hoorde ik uit vele manden
‘Albert’ … en daar kwam mijn groep aanlopen. Ze waren op precies het juiste
moment van de afgesproken plek weggegaan en hadden ergens anders staan wachten.
Dat herhaalde zich nog een paar keer op die dag. Niet echt handig.Oh ja! Hier praten Paul Zurkowski en ik met elkaar. Ik reageerde even op een opmerking van zijn dochter ......
De volgende dag moest ik om 7:00 op om naar het vliegveld te
gaan en heb me maar laren wekken…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten