Bijpraten

Ik loop weer aardig achter met mijn verhaaltjes. Het vorig weekend naar Vista Serrana geweest. Dat is vanaf Jacumã  eerst 21 km op een 2-baansweg via Conde naar de snelweg BR101 dan 135 km via de BR230 (een rustige vierbaansweg) naar Campina Grande (een stop voor koffie met heerlijk chocoladegebak) en vervolgens langs Patos naar Malta (215km) op een tweebaansweg  en tenslotte van Malta naar Vista Serrana op een onverharde weg 21 km naar Vista Serrana. De conditie van de weg op dat laatste traject loopt nogal uiteen. Na een stevige regenperiode rij je stapvoets van kuil naar kuil. Deze keer was dit stuk in een relatief goede conditie en hebben we over het hele traject 6 uur gedaan, en dat is de tijd die we er meestal over doen.

Op de terugweg een schilder uit Vista Seranna meegenomen omdat  geen te vinden was in Jacumã  en ik het schilderen van het hele huis niet alleen aan Zé wil overlaten.

Ik heb ooit een schildersbedrijf gehad (Micron, officieel geregistreerd) tijdens mijn postdoctoraal opleiding, met mijzelf als enige werknemer en Laurens als enige opdrachtgever. Laurens was een lastige opdrachtgever. Had ik de plafonds van een paar woningen van het pand op de Zeilstraat al 2 keer geverfd met structuurverf (een heel vermoeiende klus) kon ik er min of meer op rekenen dat hij zou zeggen: ‘nog één keer en dan is het wel goed’. Daaraan heb ik de ‘pietje-precies-houding’ van overgehouden: ik zie ook alle ‘missers’. Dus hier twee mensen aan de slag om alle muren ‘nat’ te maken.  Er voor zorgen dat de verf alleen op de bestemde plekken komt is een groot probleem. Des te beter je dat lukt, des te groter vakman/vrouw. ‘Besnijden’ (raakvlak tussen kleuren) is daarbij een vak apart. Enfin, vlak voor de echte regen zijn de muren weer geschilderd ….. ook dingen die niet geschilderd hadden moeten worden … en als je je ogen een beetje dichtknijpt en  denkt ‘het hoort erbij’ kun je weer gelukkig zijn tot de volgende schilderbeurt. Maar misschien toch weer eens contact opnemen met Micron.