Ik loop weer aardig achter met mijn verhaaltjes. Het vorig
weekend naar Vista Serrana geweest. Dat is vanaf Jacumã eerst 21 km op een 2-baansweg via Conde naar
de snelweg BR101 dan 135 km via de BR230 (een rustige vierbaansweg) naar
Campina Grande (een stop voor koffie met heerlijk chocoladegebak) en vervolgens
langs Patos naar Malta (215km) op een tweebaansweg en tenslotte van Malta naar Vista Serrana op
een onverharde weg 21 km naar Vista Serrana. De conditie van de weg op dat laatste
traject loopt nogal uiteen. Na een stevige regenperiode rij je stapvoets van
kuil naar kuil. Deze keer was dit stuk in een relatief goede conditie en hebben
we over het hele traject 6 uur gedaan, en
dat is de tijd die we er meestal over doen.
Op de terugweg een schilder uit Vista Seranna meegenomen
omdat geen te vinden was in Jacumã en ik het schilderen van het hele huis niet
alleen aan Zé wil overlaten. 
Ik heb ooit een schildersbedrijf gehad (Micron, officieel geregistreerd)
tijdens mijn postdoctoraal opleiding, met mijzelf als enige werknemer en
Laurens als enige opdrachtgever. Laurens was een lastige opdrachtgever. Had ik
de plafonds van een paar woningen van het pand op de Zeilstraat al 2 keer
geverfd met structuurverf (een heel vermoeiende klus) kon ik er min of meer op
rekenen dat hij zou zeggen: ‘nog één keer en dan is het wel goed’. Daaraan heb
ik de ‘pietje-precies-houding’ van overgehouden: ik zie ook alle ‘missers’. Dus
hier twee mensen aan de slag om alle muren ‘nat’ te maken. Er voor zorgen dat de verf alleen op de
bestemde plekken komt is een groot probleem. Des te beter je dat lukt, des te
groter vakman/vrouw. ‘Besnijden’ (raakvlak tussen kleuren) is daarbij een vak
apart. Enfin, vlak voor de echte regen zijn de muren weer geschilderd ….. ook
dingen die niet geschilderd hadden moeten worden … en als je je ogen een beetje
dichtknijpt en denkt ‘het hoort erbij’
kun je weer gelukkig zijn tot de volgende schilderbeurt. Maar misschien toch
weer eens contact opnemen met Micron.
