dinsdag 25 december 2012

Wensen

Een vrolijk Kerstfeest en een voorspoedig 2013. Het is nog steeds vreemd om Kerstmis in de tropen te vieren. Ik ben snipverkouden, maar hoop dat dat snel over is.

donderdag 13 december 2012

 En er blijken heel veel pannen op een dak te liggen. Verder wordt er een muurtje weggehaald waarvan nooit duidelijk was waarom het er stond. Ben wel een beetje 'mijn huis kwijt'. 


woensdag 12 december 2012

Onderhoud



Wat leek te beginnen als een 'verfbeurt' loopt nu een beetje uit tot een ‘make-over’ happening. Alle dakpannen eraf, schoongemaakt weer teruggezet enz. Aan ‘verven’ zijn ze nog niet toegekomen …..  

vrijdag 7 december 2012

... nog meer?



1 Gisteren mijn definitieve kaart met ‘visa permanente’ opgehaald. Het lijkt deze keer voor onbepaalde tijd te gelden, dus niet verlengen na 5 jaar zoals de vorige keer, met alle ellende. Er waren 3 mensen voor me, dus het duurde maar 60 minuten voor dat ik mijn kaart had en was binnen 5 minuten weer buiten:  ‘É Brasil’

2 Een nieuw ‘koppel’. De ouders van de caseiro (huisbewaarders) naast ons waren al enige tijd in het vizier. Vanmorgen zijn ze langs gekomen. Zij 50 jaar, hij 55. Dus kans op baby’s is gering. In tegenstelling tot de vorige ‘Jose’ kan hij lezen en schrijven. Dat is handig om al het materiaal voor het zwembad uit elkaar te houden en bovendien heeft hij een rijbewijs.
Ik stelde voor dat we eerst hun huisje opknappen, maar nee hoor, ze schijnen er vanmiddag al in te trekken …

3 Dan een prachtige blauwe hemel en een zee met vele tinten blauw: wat wil je nog meer?   

woensdag 5 december 2012

5 december


Ondanks het feit dat er geen schoorsteen in het huis is, heeft Sinterklaas, met behulp van Mary en Gerda toch kans gezien cadeautjes te bezorgen. Onder ander een ‘vingerbeschermer’.

De Polícia Federal had ook een cadeautje: er was een telefoontje dat ik mijn definitieve visumkaart kan ophalen.

We ware al een tijdje niet zo te spreken over de werkresultaten van Marly en José. Ze nam heel veel ‘ruimte’ in. Niet alleen om ze heel fors is, maar vooral omdat ze steeds opduikt, waar jij wilt zijn. Vooral de keuken werd eindeloos in beslag genomen. Uren aan de afwas, maar niet volgens afspraak ’s avonds om 20:30 even terugkomen om de afwas nog even te doen. De hele dag stond het aanrecht wel vol met vuile en respectievelijke schone, maar nog niet opgeruimde afwas.
Ook aan ramenlappen had ze een hekel. Dat is dan voor haar jammer, maar het is vervelend als je dat steeds moet vragen.
Afgelopen vrijdag 30 november, kondigde ze in de loop van de middag, nadat ze hun salaris hadden ontvangen, dat ze de volgende ochtend weggingen. Aan de ene kant opluchting dat ze weg gaan, anderzijds ….. weer moeten zoeken naar een nieuw stel.
Hun eigen woning lieten ze ongelofelijk vuil en verwaarloosd achter. De ramen daar waren in geen maanden gelapt. Onbegrijpelijk.

Een paar maanden geleden was het hele huis weer geschilderd, maar kennelijk was niet zo’n best materiaal gebruikt, want het was al snel weer aan een onderhoud- en verfbeurt toe.
Vorige week een schilder gevonden die het nalopen op reparaties en het schilderwerk wel wilden doen. Daarvoor had hij met 5 personen twee maanden uitgetrokken ….. en zou omstreeks 5500,00 € kosten. Wat hij met die 5 personen al die tijd wilde doen, is mijn een raadsel.
Dus weer terug naar Luciano, die hier al eerder het schilderwerk op een bevredigende wijze heeft gedaan. Hij gaat maandag beginnen met een medewerker, die hier wel moet blijven slapen.
Hij vraagt 2200,00 € en zal er aanzienlijk korter over doen.

Ik kreeg een powerpointpresentatie opgestuurd met schitterende foto’s van Doha, Qatar.