dinsdag 27 september 2011

Mary op bezoek


Gistermiddag (maandag 26 september 2011) Mary opgehaald van het vliegveld van Recife. Dat ligt aan de zuidkant van de stad en betekent dat als je bij de 'aglomeratie' komt nog zo'n 27 km door min of meer bebouwde kom moet rijden: ongeveer 45 minuten. Ze komt een weekje kijken naar Neto en Neta. Vooral de 'dames' konden het meteen heel goed met elkaar vinden. Vanwege mijn 'boodschappenlijstje' (boek van Nine eerder genoemd, boek van Ernst, Het roze bloed, ISBN 978-90-484-2003-2 tuinsproeier, mayonaise, post, enz) had ze twee koffers bij zich. Bij de paspoortcontrole was er maar één ‘loket’ open voor buitenlanders. Pas nadat alle Brazilianen de controle waren gepasseerd, werden de andere ‘loketten’ ook opengesteld ….. dus het duurde bijna anderhalf uur voordat we elkaar konden begroeten. Het was de eerste keer dat ze bij daglicht aankwam en dus wat meer van de omgeving tussen Recife en Jacumã kon zien.


woensdag 21 september 2011

Bezoek


Het al een paar keer eerder aangekondigde ‘bezoek’ uit Vista Serrana kwam vannacht aan. Het is ca. 6 uur rijden van Vista Serrana naar Jacumã. Vier volwassenen en 2 kinderen. Dus niet zo’n huis vol als de vorige keer. Maar toch alle bedden en hangmatten in gebruik. En niet te geloven wat er aan eten verorberd kan worden.

dinsdag 20 september 2011

Prinsjesdag 2011

Leuke foto's op http://www.nrc.nl/inbeeld/2011/09/20/prinsjesdag-2011-de-hoedjes-de-koets-en-de-troonrede/
Ik vraag me dan soms af wat ze doet als ze 'thuis' komt: hoed af schoenen uit ect...

half dagje Jacumã

Vandaag toch een beetje een bijzondere dag, want ik ging eerst naar de kapper. Die is gehuisvest in een minimale omgeving (een alleen staand hutje) hij is een enorme ‘kletser’. Hij praat aan één stuk door, beantwoordt telefoontjes en gaat intussen door met knippen. Het is ook onduidelijk wie van de aanwezigen klanten zijn die op hun beurt wachten of er ‘zo maar ‘zijn om bij te praten.  Mijn model ‘van boven kort, van opzij wat langer’ is een vreemd model hier (allemaal hoog opgeschoren koppies) , maar hij heeft zich ermee verzoend. En het is nooit zoals ik het eigenlijk zou willen hebben. Maar ijdelheid is ijdelheid ….. en wie ziet het hier?

Toen naar het postkantoor, waar zoals bijna gewoonlijk geen post was, maar wel een allervriendelijkste ‘ambtenaar’ , haar collega is een kreng.

Vervolgens naar de viswinkel. We eten veel  vis, gebakken, gerookt en op de BBQ. Ze zijn hier gewend om de vis in moten te zagen, terwijl ik het juist in zijn geheel wil. Intussen weten we dat van elkaar. Maar het blijft een beetje vreemd voor ze.

Daarna naar ‘Regiane’, de in omvang grootste ‘supermarcado’. Het ‘speciale’ aanbod is altijd weer verrassend. In elk geval veel fruit.

Op de terugweg bij de apotheek een zalf voor de spierblessure van Ari gehaald. Eigenlijk zouden ze  voetballen moeten verbieden, maar wat doe je dan al die mensen …. En de belachelijke bedragen die ermee gemoeid zijn.

En dan is het weer tijd voor de lunch (almoço) die vandaag niet door Valmeida wordt verzorgt, want het is haar verjaardag…. Dus een vrije dag.




maandag 19 september 2011

Varia

Ik las dat in Nederland het de ‘natste’ periode sinds 1906 is geweest. Hier kunnen we over veel regen meepraten. Juni is de 'natste' maand, maar het begon al in mei en in september was het nog niet over. Vooral in de grote steden in het zuiden is er geen rekening gehouden met het opnemingsvermogen van de grond. Dus een grote bui en ‘half‘ São Paulo staat weer onder water. Maar tja, een stad met 18 miljoen inwoners ….. hoe regel je dat.

Ik was nauwelijks begonnen om te schrijven dat het ‘voorjaar’ (hier de droge periode) nu echt aan het doordringen was: strakke blauwe hemel, toen aan de horizon wat grijs zichtbaar werd. En 10 minuten later er een enorme storm losbarstte, even later gevolgd door een enorme hoosbui. Dat herhaalde zich een uur later … en daarna weer prachtig weer.

Prachtig weer betekent ook veel water naar de ‘tuin’. Je ziet het gras verdrogen/verbranden terwijl je erbij staat.

Verder las ik dat ik, vanuit een financieel oogpunt gezien, misschien beter geen academische carrière had moeten volgen, maar directeur van een of ander ‘orgaan’ had moeten worden. ‘Albayrak verdient nu 273.000 euro. De raad gaat in overleg met Leers verder uitzoeken wat er aan de hand is bij COA.’.
Ik las in een ander verband dat het NIBUD becijferde dat een traditioneel kostwinnergezin met drie (?) kinderen een brutojaarinkomen heeft van 40.000 euro. Werkte ze meer dan 6 maal zo veel? 

ONBEGRIJPELIJK.

vrijdag 16 september 2011

Optocht



Op de Dia da Inpendencia (7 september) worden er optochten gehouden met muziekkorpsen. Conde bestaat uit vele delen, waarvan Jacumã er een is. Vandaag waren wij aan de beurt voor de optocht. Wel grappig zo'n spreiding. Het houdt de gedachten aan het belang van onafhankelijkheid wat langer vast.

Ari heeft van de optocht een filmpje gemaakt. De jusite versie is nu te e zien op YouTube http://youtu.be/CYhX8XfT7u8. Het opent alleen in een nieuw verster. Je moet dan met 'Terug' toets weer naar mijn blog.
Het was de eerste keer dat ik een filmpje oplade naar YouTube. Toen bleek dat de film halverwege bijft steken, heb ik een nieuwe gemaakt. Maar toen weer uitvissen of, en hoe je een filmpje weer kunt verwijderen. Allemaal gelukt .... en zo blijf je bezig.

maandag 12 september 2011

Tambaba

Tambaba is het enige naturistenstrand in net noordoosten van Brazilië http://www.tambabatur.com.br/ Tambaba ligt 15 kilometer ten zuiden van Jacumã. We gaan daar af en toe heen. Het is lekker om probleemloos in je nakie langs het strand te kunnen wandelen. In het begin mocht je het strand alleen op indien er een vrouw in het gezelschap was. We zijn toen lid geworden van de Nederlandse Naturisten Federatie http://www.nfn.nl/  ….. en toen we een lidmaatschapskaart hadden, is er nooit meer naar gevraagd. De toegangsregels zijn kennelijk versoepeld, maar het is niet duidelijk of je er als ‘loslopend’ persoon ook op mag. ‘Normaal’ gesproken is het er bijna altijd uitgestorven, zelfs in het weekend. Dat maakt het ook extra aantrekkelijk. Dit weekend was er het  4e Tambaba Open Surf de Naturista http://www.brasilnaturista.com/ … en een heleboel mensen in de weer. Ook heel leuk.

zondag 11 september 2011

Nine

Nine Pankras, mijn achternicht (dochter van de dochter van de jongste zuster van mijn vader) heeft een boek geschreven over hoe zij haar anorexia overwon: ‘Hoe ik mijzelf halveerde en de anorexia weer te boven kwam’. Van 88 naar 44 kilo’s.

Tot dusver een leuk radio-interview, gefilmd (http://kassa.vara.nl/radio/afspeelpagina/fragment/nine-schreef-het-boek-hoe-ik-mezelf-halveerde-over-haar-anorexia/speel/1/ ) en een artikel in Trouw (http://www.trouw.nl/tr/nl/4516/Gezondheid/article/detail/2894584/2011/09/07/Alles-goed-en-toch-anorexia.dhtml ).

Waar ik mij in herkende, was de opmerking: 'Je neemt je iets voor, en je doet het ook'. Maar het is nog beter te herkennen wanneer je daar niet mee door moet gaan. Gelukkig heeft zij dat op tijd gedaan.

donderdag 8 september 2011

Honden

Vandaag mijn printer weer opgehaald in João Pesoa en vliegtickets bevestigd voor twee conferenties in São Paulo, waar ik ben gevraagd een verhaal te houden in oktober. Het blijkt dat er ook nog een verzoek is van UNESCO voor deelname aan een conferentie midden november in Ghana……
We proberen zoveel mogelijk de ritten naar Jão Pessoa te beperken en dus alle 'boodschappen' te kombineren. Dat leidt er wel toe dat je door het 'merkwaardige' stratenplan de stad meerdere keren moet doorkruisen.

De honden zijn een voortdurende bron van plezier. Ze slapen in mijn douche (die is heel royaal, maar ik gebruik hem nooit als zodanig) en vinden dat half zes ’s morgens wel heel laat is om op te staan. Dus de dagen duren wat langer.

woensdag 7 september 2011

Reisperikelen

Voor de jaarlijkse IASL conferentie (www.iasl-online.org) was ik van 6-10 augustus in Kingston, Jamaica en van 10-19 augustus voor IFLA (www.ifla.org) In San Juan, Puerto Rico. Daarvoor moest ik telkens via Miami (USA) reizen.

De 'Wet van Murphy' was weer eens actief tijdens mijn reis van Kingston naar San Juan via Miami. Aangekomen in Miami stond de hal voor de paspoortcontrole compleet vol, zodat er rijen in de gangen stonden. Na 1,5 uur en een half uur voor boarding time stonden er nog zo’n 25 mensen voor me. Dus maar brutaal naar voren en vragen of ik voor mocht gaan. Mocht niet van de heren, maar wel van de vrouw in het gezelschap. Vervolgens werd de ambtenaar afgelost en zijn opvolger kon niet inloggen op de computer ….. na 10 minuten gevraagd of ik in de rij naast me mocht voordringen. Meneer had aarzelingen, van mevrouw mocht het. De procedure ging gelukkig heel snel. Hollen en je koffer vinden. Tegen die tijd zijn dat natuurlijk grote stapels bagage. Dan hollen naar het afgiftepunt en dan hoor je dat de vlucht gecanceld is en moet je naar de ‘rebooking office’. Daar stond op het oog een rij van zo’n honderd meter, waarin heel weinig schot zat. Na verloop eens om de hoek kijken om te kunnen zien hoe lang het nog zou duren als je die hoek om was …… nog eens een veel langere slingerrij … Enfin na drie uur was ik aan de beurt. Het laatste halfuur heb ik zittend op mijn bagagekarretje doorgebracht: ik kon niet meer op mijn benen staan. Er werd me een vlucht voor de volgende dag gegeven om 07:20 en een boeking voor een hotel, wat ik zelf moest betalen.  Er zou een shuttle bus zijn en dan 20 minuten naar het hotel. Na een half uur had ik veel shuttle bussen al voor de zoveelste keer voorbij zien komen, maar niet die naar mijn hotel. Dat terwijl ik voor de ingang van een hotel stond te wachten. Dus me omgekeerd en ingeboekt in het hotel. De volgende ochtend was ik na het opstaan binnen een half uur gewassen (niet geschoren, want dat zat in mijn koffer) door alle controles heen…. Dus een goede beslissing. Maar Murphy was nog niet helemaal met me klaar, want in San Juan was mijn koffer er niet. Ik had die dag op een offsite meeting van Unesco en IFLA moeten zijn, maar kon gelukkig het middagdeel dat ik moest coördineren nog meemaken.  ’s Avonds in het hotel bleek mijn koffer er ook te zijn en we waren blij elkaar weer te zien.

Onafhankelijkheidsdag

Vandaag 7 september nationale feestdag: 'Dia da Independencia'

Visum

Als buitenlander mag je per jaar 180 dagen (2 x 90 dagen) zonder speciale vergunning in Brazilië verblijven. Wil je er langer verblijven dan heb je een ‘permanent via’ nodig. Er zijn ruwweg drie manieren om zo’n visum te krijgen: een bedrijf in Brazilië, getrouwd met een Braziliaan/Braziliaanse, een pensioenvisum.
Toen we hier de eerste keer naar toe gingen hebben we daarom een bedrijf opgericht ‘Prainvest’, dat ging niet allemaal heel simpel en snel, maar op basis daarvan hebben we een ‘permanent visa’ gekregen met de geruststelling dat het bedrijf niet actief hoefde te zijn, alleen belasting te betalen en dat na 5 jaar de ‘permanent visa’ zonder problemen zou weden verlengt. Helaas toen ik een paar weken voor de vervaldatum bij de “Police Federal’ kwam, kreeg ik te horen dat er een onderzoek zou worden ingesteld naar de activiteiten van Prainvest. Ik was zo naïef om meteen te zeggen dat zo’n onderzoek niet nodig was omdat Prainvest geen activiteiten had ontwikkeld. Toen restte de ambtenaar het besluit mijn visum in te trekken en te vertellen dat ik binnen 8 dagen het land uit moest en pas na eind oktober zou mogen terugkeren.
We kregen van de Police Federal het advies om een visum aan te vragen op basis van een ‘bestendige relatie’ en een papier (half A4) met de vereiste documenten: een contract en een gemeenschappelijke bankrekening. Dat hadden we binnen een dag voor elkaar. Bij de Police Federal bleek dat er nog een waslijst van documenten nodig was. Onder meer een verklaring van een Braziliaanse of Nederlandse rechter. Dat zat er niet zo in.
Gelukkig bleek dat ik wel meteen Brazilië weer zou binnen komen als ‘toerist’ niet waar was en ging ik naar Nederland om een visum op basis van ‘pensioen’ aan te vragen. Het verzamelen van de documenten (http://www.brazilianembassy.nl/english/cons_504.htm) ging aanvankelijk redelijk snel. Toen kwam er een kink in de kabel door de eis om een verklaring dat de bank in staat is legaal geld over te maken

F– Bank declaration stating that the amount received as a pension can be legally transferred to a bank in Brazil. Original document must be certified either by a Dutch Notary Public or by the Chamber of Commerce. Further translated into Portuguese and authenticated by a Dutch Notary Public and further by the Consulate-General.     

Mijn bank (ING) beantwoorde na 3 dagen mijn per e-mail gedane verzoek met de mededeling dat een bewijs van solvabiliteit zou worden opgesteld. Maar dat is niet waarom wordt gevraagd. Dus antwoorden en wachten…. Na 4 dagen maar eens opgebeld …. Dus doorverbonden en doorverbonden en ruggespraak doorverbonden  en ten slotte: ‘Zo’n verklaring kunnen we niet afgeven, maar gaat u naar uw bankkantoor, misschien kunnen zij iets doen’. Dat leek mij uiterst onwaarschijnlijk, maar je probeert alles. Alleraardigste mevrouw gaat dus bellen, wordt doorverbonden, ruggespraak weer doorverbonden enz. Tenslotte vertelde ze me dat ze zo’n verklaring niet kon geven, maar dat ze een klacht zou indienen. En dat heeft ze gedaan. Ik kreeg na verloop van tijd een e-mail dat mijn klacht in behandeling was en dat ze 10 dagen nodig hadden.
Inmiddels was mijn e-mail beantwoord met onder meer de volgende tekst:

Geachte heer Boekhorst,

De beantwoording van uw e-mail is vertraagd. Onze excuses hiervoor.

Een verklaring dat de ING maandelijks een bedrag over kan maken naar uw bank in Brazilië behoort helaas niet tot de mogelijkheden.

Het is mogelijk om vanuit uw Betaalrekening geld over te schrijven naar uw bank in Brazilië.
En daar ging het dus om ….. een en ander is vertaald en 2 dagen voordat ik terugging naar de notaris in Haarlem gebracht ter verificatie … zij maakt dan een kopie en tikt daar de tekst naast dat de kopie conform het origineel is.  Onzinnige verklaring volgens mij ….. maar tja.
’s Morgens de documenten opgehaald in Haarlem en door naar het consulaat in Rotterdam. Daar leek het alsof ik de eerste was die ooit zo’n aanvraag had gedaan. Van ieder document waren er dus vier exemplaren: Het origineel, de Portugese vertaling en  de beide ‘geverifieerde’. Die werden dus constant door elkaar gehusseld enweer op volgorde gelegd. Uiteindelijk lukte het met behulp van drie ambtenaren het verzoek geaccepteerd te krijgen. Alleen moesten alle documenten nog wel ‘gelegaliseerd’ worden … maar dat kon op het consulaat gedaan worden. En ik kon weer naar Brazilië. Bij de paspoortcontrole leverde het wat problemen op om dat ik in het computersysteem nog steeds geregistreerd stond met een permanent visa.

Inmiddels had ik per post een brief van de ING met de volgende tekst ontvangen:
We state that A.K. Boekhorst holds an account with ING. This customer has been a Current Account holder since 09-10-2008 and has used the account properly.
Dus nog steeds niet waarom ik gevraagd heb en ik heb een rekening sinds 50 jaar bij de diverse voorgangers van de ING. Misschien is het iets voor Youp van 't Hek
Enfin een heel verhaal dus en nu maar afwachten. Het duurt drie maanden voordat er een beslissing is.